Οδός Μοναξιάς - English translation
Οδός Μοναξιάς ~ Loneliness Street
The day turns to night
And Monday is gone
The weather is as gloomy
As feelings in my heart
You cast your longlines
Into the deep darkness
Your light is infinite
But I am not in it
I close my eyes
But sleep is shattered
My woe has brought me
To your street
Your silence
Is called treason
It throws me again
Into a whirl of anger.
Оn the Loneliness Street in the early hours
On the broken roadside bench
I engrave again two our names
And I think I live, but I don't breathe.
On the Loneliness Street at dawn
I need to learn how not to wait
You forgot us, our wonders and me
On the lonely street at dawn...
People pass by
Back and forth
But there are no steps
Which sound like yours
Someone is running nearby
She has your perfume
But it's just an illusion
You are nowhere seen
I close my eyes
But sleep is shattered
My woe has brought me
To your street
Your silence
Is called treason
It throws me again
into a whirl of anger.
Оn the Loneliness Street in the early hours
On the broken roadside bench
I engrave again two our names
And I think I live, but I don't breathe.
On the Loneliness Street at dawn
I need to learn how not to wait
You forgot us, our wonders and me
On the lonely street at dawn...
Original lyrics:
Νύχτωσε η μέρα
Πάει και η δευτέρα2
Όπως και η καρδιά μου
Ο καιρός μουντός
Σε βαθιά σκοτάδια
Ρίχνεις παραγάδια
Το άπλετο σου φως
Και εγώ εκτός
Κλείνω μάτια
Μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου
Με έχει βγάλει
Η σιωπή σου
Προδοσία ονομάζεται
Μες την δίνη του θυμού
Με ρίχνει πάλι
Οδός μοναξιάς ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Οδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Oδός μοναξιάς τα χαράματα
Άνθρωποι περνάνε
Έρχονται και πάνε
Με τα βήματά σου
Δεν πατάει κανείς
Κάποια δίπλα τρέχει
Το άρωμά σου έχει
Πλάνη της στιγμής
Δεν θα φανείς
Κλείνω μάτια
Μα ο ύπνος κομματιάζεται
Στην οδό σου ο καημός μου
Με έχει βγάλει
Η σιωπή σου
Προδοσία ονομάζεται
Μες την δίνη του θυμού
Με ρίχνει πάλι
Oδός μοναξιάς ξημερώματα
Σε ένα παγκάκι του δρόμου σπασμένο
Χαράζω πάλι τα δυο μας ονόματα
Και ζω νομίζω, μα δεν ανασαίνω
Oδός μοναξιάς τα χαράματα
Καιρός να μάθω να μην περιμένω
Με έχεις ξεχάσει και εσύ και τα θαύματα
Oδός μοναξιάς τα χαράματα
Comments
Post a Comment